Podbiał pospolity

• występuje dziko na całej półkuli północnej do Ameryki Północnej – zawleczonej z Eurazji
• w Polsce rośnie na glebach gliniastych, zwięzłych, wilgotnych o odczynie zasadowym, nad brzegami wód

• jest to bylina o długich rozchodzących się płytko pod ziemią licznych kłączach
• tworzy zwarte kępy
• kwitnie na przedwiośniu tj. koniec marca, początek kwietnia tworząc najpierw pędy kwiatowe, wysokie do 20 cm i obficie okryte klinowatymi łuskami
• na szczycie pędów kwiatowych znajdują się pojedyncze kwiatostany w formie koszyczków wypełnionych złocistożółtymi kwiatami
• owocem jest niełupka, opatrzona aparatem lotnym zbliżonym do mniszka
• po przekwitnięciu tworzy liście odziomkowe, długoogonkowe, okrągławo wielokątne o nierównoząbkowanym brzegu
• młode liście całkowicie pokryte są kutnerem, na starszych kutner pozostaje  tylko na spodniej stronie
• podbiał rozmnaża się wegetatywnie jak i generatywnie to znaczy przez nasiona
• całą roślina posiada smak śluzowaty, gorzkawo cierpki i słaby zapach – niekiedy może być mylony z lepiężnikiem, który to jest znacznie wyższy od podbiału, ma większe liście i brunatno – różowe kwiaty

• surowcem głównie jest liść i kwiat podbiału , który pozyskujemy ze stanu naturalnego
• zbiera się całe koszyczki kwiatowe, urywając je u nasady w początkowej fazie kwitnienia (marzec, kwiecień)
• liście ścina się bez ogonków jedynie młode i zdrowe, bez plam w okresie od maja do lipca
• po zbiorze ani kwiatów, ani liści nie należy ugniatać – łatwo się sklejają i zaparzają
• najlepiej suszyć je rozłożone cienką, pojedynczą warstwą, odwracając spodnią stroną liście ku górze

Ważne: zbiór przeprowadzamy w suche, pogodne dni, po obeschnięciu rosy.

Gotowe zioła przechowujemy w szczelnie zamkniętych opakowaniach, w suchych ciemnych pomieszczeniach

• kwiaty podbiału zawierają olejek eteryczny, flawonoidy, śluzy, gorycze, karoteny, garbniki,
• liście podbiału zawierają duże ilości śluzów, garbników, olejków eterycznych, flawonoidy, fitosterole, kwasy organiczne (galusowy), cholina, inulina, gorycze i sole mineralne ( dużo cynku, manganu, potasu)
• w liściach jest mniej olejku eterycznego niż w kwiatach, a więcej śluzu i goryczy (tussilaginy)

• wykrztuśne
• przeciwskurczowe
• powlekające
• ściągające
• przeciwzapalne
• w niewielkim stopniu przeciwbakteryjne
• używany głównie przy nieżytach dróg oddechowych (w astmie i silnym kaszlu)
• wzmacnia i odtruwa organizm
• kwiaty podbiału wykazują działanie rozkurczowe

• Zielnik klasztorny – Sekrety z Bożej Apteki; Anna Paczuska; Warszawa 2018
• Zioła w polskim domu; Danuta Tuszyńska – Kownacka, Teresa Starek; Warszawa 1987
• Rośliny lecznicze, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1976