Podczas wojny w Wietnamie z wielką skutecznością goiła nawet trudne do opanowania ropiejące rany. W latach 70 sława o tej pożytecznej roślinie rozeszła się niemal po całym świecie. Ponad 20 lat temu żyworódka podbiła serca także i Polaków. Jako jeden z pierwszych dokładnie opisał ją prof. Aleksander Ożarowski.
Występowanie
W naturalnym środowisku żyworódkę – kalanchoe spotyka się w strefie tropikalnej, np. na Filipinach, wyspach Guam, Fidżi, Madagaskarze itd.
Uprawa
- żyworódkę – kalanchoe pierzastą uprawia się w doniczkach
- żyworódka zakwita zazwyczaj w drugim roku uprawy
- kwitnie najczęściej od lutego do maja.
WAŻNE!!! Przed przystąpieniem do ścinania liści, nie powinno się podlewać roślin przez 5-7 dni.
Charakterystyka rośliny
- roślina jest wieloletnia
- wiecznie zielona o wysokości od 60 – 120 cm
- liście są grube mięsiste wypełnione sokiem (tak jak typowy sukulent), są tępo ząbkowane po brzegach, dolne w kształcie eliptycznym lub jajowatym, górne – zwykłe pierzaste z 3 – 5 listkami i fałdowane.
Starsze rośliny na brzegach liści tworzą dużą ilość tzw. rozmnóżek, czyli nowych roślinek z listkami i korzonkami, które można z powodzeniem sadzić do ziemi w doniczce.
- zakwita zwykle w drugim roku uprawy
- kwitnie najczęściej od lutego do maja
- kwiaty są rurkowate w kolorze zielonkawobiałoróżowym, zebrane w kwiatostan w kształcie miotełki
Żyworódka pierzasta jest bardzo blisko spokrewniona z innym gatunkiem traktowanym jako typowa roślina ozdobna, doniczkowa tj, kalanchoe Blossfelda
Zbiór i suszenie
- liście – obdarzone właściwościami leczniczymi
- fachowcy radzą, aby ścinać je z roślin w wieku od 2 do 5 lat – w tym okresie posiadają najwyższą zawartość ciał czynnych (leczniczych)
- ścięte liście należy delikatnie umyć w ciepłej wodzie, osuszyć na sicie następnie na papierowym ręczniku lub czystej bawełnianej ściereczce
- osuszone liście umieszczamy w papierowej torbie lub lnianym czy też bawełnianym woreczku. układamy je z dostępem powietrza na dolnej półce w lodówce – zabieg ten ma pobudzić do aktywności związki lecznicze z żyworódki – kalanchoe.
Uzyskany sok z liści tej rośliny czy też miazgę z niej trzeba koniecznie konserwować alkoholem bądź miodem pszczelim i przechowywać w chłodnym oraz ciemnym miejscu – idealnym miejscem jest lodówka.
Podstawowe substancje czynne
Żyworódka posiada sekretny skład. Pomimo wielkich starań skład żyworódki nie został dokładnie poznany.
W liściach tej rośliny odkryto całe bogactwo wartościowych polisacharydów (35 -40 %). Zawierają flawonoidy oraz kwasy organiczne (np. jabłkowy, izocytrynowy), katechiny i witaminę C. Żyworódka obfituje też w sole mineralne np. cynk, selen, miedź, wapń itd.
Działanie
Działanie soku i miazgi żyworódki otrzymanego z liści lub całych roślin:
- wykazują sprawdzone działanie bakterio-, grzybo – i wirusobójcze
- surowce te niszczą odporne na antybiotyki bakterie ropotwórcze (gronkowce i paciorkowce)
- w trakcie badań klinicznych zaobserwowano że sok i miazga ograniczają namnażanie się chorobotwórczych pierwotniaków
- odznaczają się działaniem przeciwzapalnym
- regenerują nie tylko chorobowo zmienioną skórę, ale również po podaniu doustnym, cały organizm
- z największą skutecznością aktywizują układ odpornościowy organizmu (zdecydowanie lepiej broni się przed wszelkimi infekcjami z przeziębienia czy grypy)
- aktywizuje komórki odpornościowe do niszczenia komórek nowotworowych, pomaga szybciej zregenerować organizm po zabiegach radio- i chemioterapii
Ciekawostki
Najczęściej stosujemy nazwę żyworódka pierzasta. Oficjalna nazwa rośliny to kalanchoe pierzasta (nazwę tą przyjęli naukowcy z Komitetu Botanicznego Polskiej Akademii Nauk).
Receptury
Źródło
- Zioła, które podbiły medycynę; Zbigniew T. Nowak; Kraków 2015