Jak pobierać sok z brzozy zwany Oskołą?

„Oskoła”, czyli sok brzozowy, jest bardzo cenionym, wzmacniającym napojem, dodatkowo czyszczącym krew. Świeży sok zwiększa wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, potu i żółci.

Sok to niesamowity produkt, który uzyskujemy z najbardziej znanego polskiego drzewa – brzozy. Soki transportują składniki odżywcze zmagazynowane w podziemnych pędach do każdej, nawet drobnej gałązki, aby pobudzić ją do życia po zimowej drzemce. W krótkim czasie na tych gałązkach powstaną liście i kwiaty – jest to kawałek ciężkiej pracy do wykonania. Siła pompowania soków jest tak ogromna, że nawet po ścięciu drzewa, płyną z kikuta pnia.

Sok posiada lekko słodki smak, a to wszystko dzięki zawartości cukrów występujących do 3 % (sacharozy, glukozy, fruktozy). Taki sok drzewny to głównie woda. Dodatkowo wzbogacają go sole mineralne i peptydy. Warto wiedzieć, że sok drzewny nie zawiera ksylitolu.

Sok taki niegdyś nazywano również „brzozownikiem” i uważano go za „napój boski”, którego zadaniem było utrzymanie siły, piękności i jędrności ciała. Zbierano go z drzew starych, musiały być one co najmniej 10 letnie, a sok spuszczano tylko i wyłącznie od południowej strony pnia.

Zabieg ten wykonywano tylko na drzewach, które były przeznaczone do wyrębu, w ściśle ustalony sposób, zabezpieczając jednocześnie drzewo przed usychaniem.

Sok brzozowy zalecany był szczególnie na:

• przemianę materii (3-5 szklanek dziennie)
• przy reumatyzmie
• chorych nerkach
• egzemie

Z „Oskoły” sporządzano również dzięki fermentacji bardzo smaczne wino, a także zdrowy ocet.

Pobieramy sok brzozowy z pnia (oskoła)

Sok zbieramy w zależności od pogody, z reguły jest to przedwiośnie. Są to pierwsze wiosenne słoneczne dni, kiedy temperatura w ciągu dnia osiąga 10 – 15 stopni C, a liście na drzewie jeszcze się nie rozwinęły, kiedy drzewa posiadają zamknięte pąki. Soki płyną przez okres 2 – 4 tyg., do momentu kiedy drzewa wypuszczą liście.

Sok możemy pobierać na kilka sposobów, najmniej inwazyjna dla drzewa polega na włożeniu do butelki odgiętej gałązki z obciętym wierzchołkiem, z którego powoli skapuje sok. Ważne, aby znaleźć drzewo, gdzie gałązki będą dość nisko, a to w tym celu, aby wygodnie je przymocować w ujściu butelki stojącej na ziemi. Możemy też przymocować butelki do wyżej położonych gałązek. Ta metoda jest słabo wydajna, ale jej plusem jest fakt, że nie osłabia drzewa.

Sok brzozowy stosuje się obecnie w przewlekłych chorobach dróg moczowych, w obrzękach, jako środek wzmacniający, regulujący przemianę materii i zapobiegający kamicy nerkowej.

Uwaga: NIE WOLNO POBIERAĆ SOKÓW Z DRZEW POSIADAJĄCYCH ŚREDNICĘ MNIEJSZĄ NIŻ 30 CM!

1. Wiek brzozy, z której pobieramy soki powinien wynosić 5-20 lat. Dawniej pobierano z drzew minimum 10-letnich.
   
2. W pniu na wysokości 1 metra od ziemi wykonujemy otwór o średnicy 10 mm i głębokości 6 – 8 cm – najlepiej śrubą.
3. Otwór powinien przebiegać nieco na skos, z lekkim spadem na zewnątrz.
4. W otwór wprowadzamy rurkę lub blaszkę po której będzie ściekał sok.
5. Sok najlepiej zbierać do naczyń szklanych, szczelnie zamykanych.
6. Pod rynienkę podstawiamy/przyczepiamy słój.
7. Zebrany sok przechowujemy w lodówce i pijemy do 10 l na kurację.
8. Sok drzewny szybko się psuje, w związku z tym przechowujemy go nie dłużej niż 3 dni.
9. Sok taki można zapasteryzować, zamrozić, przefermentować dodając skórki chlebowe, skórki jabłek, czy też rodzynki.

Źródło:

• Smakowite drzewa” M. Kalemba -Drożdż; Wydawnictwo Pascal 2017
• Apteka Natury Tom @; J. Górnicka, Warszawa 1992
• Zielarskie Praktyki Agaty; A. Barłóg,; Kielce 1988
• Zioła w polskim domu;D. Tuszyńska – Kownacka,T. Starek Wydawnictwo Watra 1987